Maretak: van Frigga en Baldr

Zoenen onder de mistletoe is een dingetje geworden met kerst. Maar ken je het verhaal van de maretak? Het verhaal van de trotse moeder Frigga, haar allermooiste en beste zoon Balder? En hoe de maretak het instrument werd van de ondergang én de liefde?

Baldr

Frigga is een prachtige Noordse godin. Zij is de eega van Odin, de eerste onder de godinnen en zij spint de wolken om er de toekomst in te lezen. Zij en Odin krijgen met de winterwende een prachtige zoon, Baldr. Baldr is de god van schoonheid, van licht en lente, want waar er oorlog is, brengt Baldr rust en een veilige haven. In de wrede, ijskoude bergen, maakt Baldr een beschutte vallei met bloeiende bloesems. In de koude, harde aarde, creëert hij goud en edelstenen. Zijn vrolijke lach, zijn genade en zijn licht zijn overal geliefd.

Frigga

Als Frigga in haar wolkenspinsel leest dat Baldr vroeg zal sterven, slaat haar de schrik om het hart. Ze gaat op reis om van alle levende wezens bescherming voor haar zoon te vragen. Alle dieren op aarde zeggen graag hun medewerking toe: geen van hen zal Baldr kwaad doen. Alle planten en bomen, geworteld in de aarde doen hetzelfde: niets kan Baldr deren. Ook de luchtwezens krijg een bezoek van Frigga, en ook zij buigen voor licht en liefde. Tevreden keert Frigga terug naar Asgard: haar zoon is beschermd. De goden hebben onderling het grootste plezier: zij gooien takken en stenen naar Baldr, en goedgemutst wuift hij alles weg: onaantastbaar.

Loki

Zijn broer Loki, de god van tweespalt en listigheid, is jaloers op de alom geliefde Baldr. Hij trekt de wereld in op zoek naar een manier om Baldr kwaad te doen, en komt uit bij de Maretak. Maretak heeft geen wortels in de aarde, want maretak woont op de eikentakken. En Maretak is ook geen luchtwezen, want verbonden aan de eik. Noch de luchtbelofte, noch de aardebelofte geldt voor de Maretak, en dus snijdt Loki een pijl van diens hout. De volgende keer dat Baldr bekogeld wordt door zijn vrienden en familie, haal Loki hun blinde broer Hodr over om zijn boog op Baldr te richten, en hij legt daar snel de maretakpijl op. En zo schiet Hodr zijn eigen broer neer. Baldr sterft, en gaat naar de hel. Frigga is buiten zichzelf van verdriet, en probeert hemel en aarde te bewegen om haar zoon uit de hel te bevrijden, maar het mag niet baten.

Maretak

Maretak ziet wat zij heeft gedaan: Onwetend is de liefde, het licht en de lente gedoofd door haar pijl. Maretak belooft aan Frigga het enige wat ze nog kan beloven: In alle tijden die nog komen, maar vooral als het verlies en de rouw rond de winterwende het grootst is, zal maretak een rol spelen in de liefde. Voortaan zal iedereen die onder de maretak loopt, staat, of danst elkaar zoenen. En zo zal zij de liefde in de wereld vergoten. Frigga huilt bittere tranen van verdriet om het verlies van haar zoon, en tranen van geluk over het gebaar van de maretak. Haar tranen stollen in de maretak tot zilverwitte besjes.

En zo werd de maretak, noch van de aarde, noch van de lucht, het symbool van ondergang én van liefde.